Diascja – ozdobna roślina z rodziny z rodziny trędownikowatych

Ozdobna roślina diascja

Diascje to urodziwe rośliny ozdobne niezimujące w gruncie. Od lipca do października ukazują pastelowe kwiaty zebrane w grona na szczycie pędów. Rośliny są niezawodne w uprawie. Najlepiej czują się w słonecznych miejscach. Wymagają regularnego, ale niezbyt obfitego podlewania.
Diascja należy do rodziny trędownikowatych Scrophulariaceae. Rodzaj ten obejmuje blisko 50 gatunków, które występują głównie w południowej Afryce. Są to najczęściej byliny o drewnianych lekko u nasady pędach. Diaacja pojawiła się w Europie już w XIX wieku, ale wtedy nikt poza botanikami nie interesował się pozornie wyglądającą rośliną. Dopiero w latach osiemdziesiątych XX wieku na Stary Kontynent trafiło więcej gatunków, z których w wyniku krzyżowania powstały interesujące mieszańce.

Uprawa diascji

Jednym z nich jest diascja różowa D barberae, uprawiana u nas jako roślina jednoroczna lub wieloletnia, niezimująca w gruncie. Rośliny tego gatunku mają delikatne, silnie rozgałęzione łodygi długości do 50 centymetrów , gęsto pokryte jajowatymi liśćmi. Kwiaty średnicy 1,5 – 2 centymetry mają pastelowe barwy: różowe, łososiowe, morelowe, jasnoczerwone i liliowe. Wyposażone są w dwie ostrogi i tworzą grona szczycie pędów. Rośliny kwitną długo, od lipca do października.
Diascje najładniej wyglądają w podwieszonych skrzynkach balkonowych i w kompozycjach jednogatunkowych lub z innymi roślinami, np. nemezją, lobelią, tojeścią, smagliczką. Diasacja tworzy mnóstwo kwiatów, które po przekwitnięciu opadają.
Roślina jest niezawodna w uprawie. Jej wymagania to przede wszystkim jasne, słoneczne miejsce i regularne, ale niezbyt obfite podlewanie. Dłuższe przesuszenie podłoża powoduje słabsze kwitnienie i żółknięcie liści. W zbyt wilgotnym podłożu zamierają zaś korzenie.

Podłoże do uprawy diascji

Podłoże powinno być lekkie i próchnicze o pH 5,5 – 6, można zastosować substrat torfowy z dodatkiem glinki lub lekkiej ziemi ogrodowej. Diascja jest wrażliwa na zasolenie podłoża, dlatego wymaga zasilania płynnym nawozem wieloskładnikowym o małym stężeniu (0,1 – 0,2%). Rozmnażamy je przez sadzonki wierzchołkowe i śródpędowe oraz z nasion wysiewanych w marcu, kwietniu.

Anna Jakubowicz

Autorka wielu książek. Prelegentka na wielu konferencjach. W życiu codziennym miłośniczka norweskiego kina.